Moet je een beeld uit gaan leggen.. of laat je het aan de kijker over. Daarover zijn de meningen nogal verdeeld. Op de Kunstacademie leerde ik het eerste, maar voor een beetje achtergrond verwijs ik naar onderstaande beschrijvingen.
Een krantenbericht over het verdwijnen van een paneel op de Gouden Koets, inspireerde tot een beeld over de VOC en Woke-cultuur. Het totaal is samengesteld uit verschillende personages naar eigen idee. Op de Apenrots zit met grote ogen van verbazing de personificatie van Woke. Rechtsonder zit de personage van vergane glorie te sippen en zich af te vragen: wat was het toch mooi die VOC-mentaliteit en waar ging het mis? Daar tussenin links de personage van de woede vanwege het verlies van tradities. De vergankelijkheid van de agrarische sector, wordt uitgebeeld door de symbolen van vanitas: de schedel, de zandloper en het glas. Net zoals de VOC, zal ook de Woke-cultuur uiteindelijk wel vergankelijk zijn. De eerste tekenen daarvan zijn nu in Amerika gaande.
Lijkt ons ooit bedachte systeem van Trias Politica, niet meer op elkaar tegenwerkende machten, dan dat de machten elkaar in evenwicht houden? De personage Atlas is in dit schilderij eigenlijk een vreemde eend in de bijt, maar wie kan beter de last op de schouders van de uitvoerende macht, de gemeenten, symboliseren, dan deze figuur. Rechts voor het torentje van de Minister President, de wetgevende macht die met gemak de wetten afkondigt, die de gemeenten moeten uitvoeren. En dan hebben we ook nog een rechterlijke macht. Zoals zij daar vooraan zit is zij veel afgebeeld in de kunsthistorie met een zekere zekere nonchalance. Het rondslingerende slofje staat in de kunsthistorie symbool voor het niet zo nauw nemen van normen en waarden. Gaat dit over willekeur of wellicht over rechters die het beleid van de wetgevende macht (of burgemeesters) weer onderuit halen?
De verontwaardiging over het feit dat de media zaken opblaast, in een uitzending over grensoverschrijdend gedrag, waarbij hele reputaties werden vernietigd, resulteerde in 2022 in een beeld over de hedendaagse macht. Het oorspronkelijke beeld is van Carl von Blaas, 1859. Traditioneel wordt de macht uitgebeeld met scepter, kroon en rijksappel. Maar als er aan de stoelpoten van macht en gezag (koning en gouverneur niet uitgezonderd) wordt gezaagd? Wie heeft dan werkelijk de macht?
De revolutie die ik voelde in de winter van 2022/2023, resulteerde in dit beeld van hedendaagse kracht. Het oorspronkelijke beeld is van Carl von Blaas 1859. De leeuw kreeg een kroon op en symboliseert daarmee de Nederlandse leeuw. De omgekeerde vlaggen waren die winter overal in NL te zien, maar associeren ook aan de Franse revolutie. Uiteindelijk had dit een nieuwe samenstelling van de Provinciale Staten en Eerste Kamer in 2023 met de BBB tot gevolg.
De ontvoering van Europa is in de kunstgeschiedenis geschilderd door Peter Paul Rubens omstreeks 1628-1629. Dat was een kopie van het werk van de Venetiaanse kunstschilder Titiaan in 1559-1562. En nu heb ík een kopie van Rubens gemaakt, omdat de opkomende oorlog me erg bezig hield. Wordt Europa (of is het Ursula von der Leyen) de oorlog ingezogen door Oekraïne? Wat vinden we daarvan?
Een krantenartikel over negatieve invloed van social media op kleine kinderen, resulteerde in een beeld van de hedendaagse hoorn des overvloeds. Het oorspronkelijke beeld van Abundantia is geschilderd door Peter Paul Rubens omstreeks 1630. Links onder het nog onschuldige kind. Het kind rechts dat al te gretig toetast, is wellicht al verloren onder de druk van social media, die rijkelijk uit de hoorn des overvloeds stroomt.
Geïnspireerd op het laatste oordeel van Michelangelo. Een hemel, maar o jee, daar treffen we niet Christus aan, maar de naakte waarheid! In het boek ‘Inleiding in de Iconografie’ van Roelof van Straten wordt precies omschreven hoe zij eruit dient te zien, met boek, olijftak, een zon en steunend op een aardbol. De engeltjes, in de kunsthistorie normaal bedoeld om de boel wat op te vrolijken, schrikken zich rot. Het rechterengeltje knakt zelfs het olijftakje, dat hij eigenlijk had willen aanbieden. Dit werk gaat over de verzuiling. In de vorige eeuw waren er drie grote zuilen: rechts, links en in het midden de confessionelen. Met het verlies het geloof en de ontkerkelijking is Nederland op drift geraakt. Mensen zijn zoekende naar nieuwe inspiratie en zingeving. Dit betekende de opkomst van allerlei nieuwe partijen. Een compleet eigen werk, gemaakt aan het einde van mijn ambtsperiode, als een ‘laatste oordeel’.
Maak jouw eigen website met Webador